We zijn vanavond uit eten geweest bij Wok bij Ling. Ik had geen tijd om foto's te maken. Want het enige moment waneer ik niet aan foto's maken denk is als ik aan het eten ben.
Gelukkig zijn er nog plekken die mooi gebleven zijn,al zijn ze hier ook bezig. Volgens ons komen hier ook plaatsen aan de zwarte weg te zien.
En in dit bosje ligt het zand al klaar om een nieuw pad te worden.
Als je hier rechtdoor liep en door het gat in het prikkeldraad kroop kwam je bij de zandafgraving.
Had ik al verteld dat we van die lekkere harde hagelbuien gehad hebben onderweg? Ja toch.
De grens van de camping.Het maisveld ligt er buiten.
Heel lang geleden, toen de perzikken nog sappig waren en mijn haar nog in de krul zat.............
hadden wij een caravan en die stond het hele jaar op de Wilsumer Berge. De Wisumer Berge is een grote camping in Duitsland, tussen Uelsen en Wilsum. We kwamen er al toen we nog niet eens getrouwd waren en het zal al wel zo'n 30 jaar geleden zijn toen het allemaal begon.
We zijn getrouwd, kregen kinderen en al gauw werd de caravan te klein. Vooral omdat we er bijna elk weekend waren. We ruilden hem in voor een stacaravan. We stonden toen al op een andere plek. Op het Akker. Een hele mooie plek. Achter ons bos,voor ons een zandpad en daarvoor het ene jaar een maisveld en het andere een koren veld. Daarachter liep weer een zandpad en dan kreeg je de bult waar we eerder stonden. Nadat we er een paar jaar stonden zijn in het bos achter ons plaatsen gemaakt voor caravans die verhuurd werden. Wij noemden dat altijd de Bijlmer omdat de caravans zo dicht op elkaar stonden. Eigenlijk hebben we er nooit last van gehad, gelukkig.
We hebben er een heerlijke tijd gehad. Toen de kinderen naar school gingen zaten we er vaak de hele schoolvakantie. Zomer of winter het maakte niet uit, in de weekenden gingen we erheen. De kerst werd er zelfs gevierd. Kilometers hebben we er gelopen en gefietst en leerden er mensen kennen waar we graag mee omgingen.
Toen de kinderen eenmaal konden zwemmen hebben ze hier heel wat uren in het water doorgebracht. Maar ja aan alles komt eens een eind, dus ook aan onze caravan pret. De staanplaatsen werden zo duur dat het voor ons moeilijk werd om het te betalen en dan is het niet leuk meer. Dus de caravan werd verkocht. Best moeilijk was dat ,maar we konden altijd weer terug als we zin hadden om een stuk te lopen of te fietsen ofzo. Dat hebben we de eerste jaren ook regelmatig gedaan, maar dat werd steeds minder en de laatste keer dat we er geweest zijn was denk ik wel een jaar of 5 geleden. Misschien zelfs wel langer.
En dan sta je daar op de plek waar ooit het maisveld was. Het zandpad een rommelig pad met zwarte stenen. Alle bomen omgehakt.Voor ons ,achter ons, geen bos meer te vinden. Hier en daar wat caravans. Heel kaal en rommelig.
Hier moet ons hekje hebben gestaan, zo ongeveer. Of toch niet?
In het midden iets wat een zwembad voor moet stellen met bruin vies water. En in de verte, nee he, windmolens. Als ik ergens een hekel aan heb zijn het van die kale magere windmolens.(oke goed voor het milieu, maar dat is ook alles)........ Daar sta je dan met je goeie gedrag.
En overal die grauwe zwarte paden omdat de auto's er makkelijker door moeten kunnen.
Wat kan er veel veranderen in de jaren en dit is weer zo'n voorbeeld hoe makkelijk je iets kapot kan maken. Maar ja, aan de andere kant, voor de camping er was, dus voor wij er stonden is er natuurlijk ook een heleboel natuur kapot gemaakt, zodat wij ons caravannetje er neer konden zetten. Ja ja ,wel weer iets om over na te denken natuurlijk.
Morgen meer.
Gister zijn we naar een plek geweest in Duitsland waar we vroeger heel vaak kwamen, maar daar vertel ik later over.
Het weerbericht heeft weer eens een keer gelijk gekregen. Vandaag zou het gaan regenen maar in het noord-oosten eerst nog zon.
