zaterdag 29 september 2007

Wok bij Ling




We zijn vanavond uit eten geweest bij Wok bij Ling. Ik had geen tijd om foto's te maken. Want het enige moment waneer ik niet aan foto's maken denk is als ik aan het eten ben.
Gelukkig was Egbert wel zo slim om zijn toestel mee te nemen en kon ik nu gewoon de foto's van hem pikken.
Pffffff, ik heb geloof ik een beetje teveel gegeten.

donderdag 27 september 2007

Wilsumer Berge 2.

Gelukkig zijn er nog plekken die mooi gebleven zijn,al zijn ze hier ook bezig. Volgens ons komen hier ook plaatsen aan de zwarte weg te zien.
En in dit bosje ligt het zand al klaar om een nieuw pad te worden.
Als je hier rechtdoor liep en door het gat in het prikkeldraad kroop kwam je bij de zandafgraving.
Daar was het heel mooi, hoe het er nu uit ziet weten we niet, want daar gaan we een andere keer kijken.
De meiden mochten spelen waar ze maar wilden,als ze maar niet te ver weg gingen en zeker niet de camping af. Ze wisten als ze dat zouden doen we direct weer naar huis zouden gaan.
Op een dag zagen we ze gezellig met z'n tweetjes die kant uitlopen en ja hoor daar gingen de dames. Recht op het verboden gebied af. Toen ze weer terug kwamen zaten de spullen al in de auto en konden ze gelijk instappen. Hupsakee, naar huis.
We hebben ze geloof ik nooit verteld dat wij nog meer baalden dan zij.


Had ik al verteld dat we van die lekkere harde hagelbuien gehad hebben onderweg? Ja toch.
De grens van de camping.Het maisveld ligt er buiten.




woensdag 26 september 2007

Wilsemer Berge.deel 1.

Heel lang geleden, toen de perzikken nog sappig waren en mijn haar nog in de krul zat.............
hadden wij een caravan en die stond het hele jaar op de Wilsumer Berge. De Wisumer Berge is een grote camping in Duitsland, tussen Uelsen en Wilsum. We kwamen er al toen we nog niet eens getrouwd waren en het zal al wel zo'n 30 jaar geleden zijn toen het allemaal begon.
We stonden boven op een bult met nog zo'n 5 andere caravans en we konden heel ver weg kijken omdat we zo hoog zaten.
De foto hier boven is van de caravan van onze buren, Attie en Rudolf. Zij zijn inmiddels al een paar jaar overleden.
Pffff,het is echt al lang geleden.


We zijn getrouwd, kregen kinderen en al gauw werd de caravan te klein. Vooral omdat we er bijna elk weekend waren. We ruilden hem in voor een stacaravan. We stonden toen al op een andere plek. Op het Akker. Een hele mooie plek. Achter ons bos,voor ons een zandpad en daarvoor het ene jaar een maisveld en het andere een koren veld. Daarachter liep weer een zandpad en dan kreeg je de bult waar we eerder stonden. Nadat we er een paar jaar stonden zijn in het bos achter ons plaatsen gemaakt voor caravans die verhuurd werden. Wij noemden dat altijd de Bijlmer omdat de caravans zo dicht op elkaar stonden. Eigenlijk hebben we er nooit last van gehad, gelukkig.

We hebben er een heerlijke tijd gehad. Toen de kinderen naar school gingen zaten we er vaak de hele schoolvakantie. Zomer of winter het maakte niet uit, in de weekenden gingen we erheen. De kerst werd er zelfs gevierd. Kilometers hebben we er gelopen en gefietst en leerden er mensen kennen waar we graag mee omgingen.


Toen de kinderen eenmaal konden zwemmen hebben ze hier heel wat uren in het water doorgebracht. Maar ja aan alles komt eens een eind, dus ook aan onze caravan pret. De staanplaatsen werden zo duur dat het voor ons moeilijk werd om het te betalen en dan is het niet leuk meer. Dus de caravan werd verkocht. Best moeilijk was dat ,maar we konden altijd weer terug als we zin hadden om een stuk te lopen of te fietsen ofzo. Dat hebben we de eerste jaren ook regelmatig gedaan, maar dat werd steeds minder en de laatste keer dat we er geweest zijn was denk ik wel een jaar of 5 geleden. Misschien zelfs wel langer.
Maar een paar weken geleden waren we in Bentheim op de grote rommelmarkt en daar kwamen we mensen tegen die al die tijd bij ons in het "straatje"hadden gestaan. Zij vertelden dat ze nu bij de visvijver stonden en we beloofden een keer langs te komen. Maar ja, zo'n belofte is gauw gemaakt en we waren het allang weer vergeten tot Esther een paar weken geleden binnen stapte en vertelde dat ze op de camping geweest was en dat alles zo verschrikkelijk veranderd was. Toen begon het weer te kriebelen.

En dan sta je daar op de plek waar ooit het maisveld was. Het zandpad een rommelig pad met zwarte stenen. Alle bomen omgehakt.Voor ons ,achter ons, geen bos meer te vinden. Hier en daar wat caravans. Heel kaal en rommelig.
Hier moet ons hekje hebben gestaan, zo ongeveer. Of toch niet?
In het midden iets wat een zwembad voor moet stellen met bruin vies water. En in de verte, nee he, windmolens. Als ik ergens een hekel aan heb zijn het van die kale magere windmolens.(oke goed voor het milieu, maar dat is ook alles)........ Daar sta je dan met je goeie gedrag.
En overal die grauwe zwarte paden omdat de auto's er makkelijker door moeten kunnen.

Wat kan er veel veranderen in de jaren en dit is weer zo'n voorbeeld hoe makkelijk je iets kapot kan maken. Maar ja, aan de andere kant, voor de camping er was, dus voor wij er stonden is er natuurlijk ook een heleboel natuur kapot gemaakt, zodat wij ons caravannetje er neer konden zetten. Ja ja ,wel weer iets om over na te denken natuurlijk.

Morgen meer.

Lente bloemen en Herfsthagel.








Gister zijn we naar een plek geweest in Duitsland waar we vroeger heel vaak kwamen, maar daar vertel ik later over.
Onderweg zagen we dit. Een veldje vol bloemen die nog even hun best deden voor de herfst en de winter komt. Heel vreemd als je dit zo ziet, vooral als je weet dat we tot twee keer toe de auto weer ingevlucht zijn omdat het verschrikkelijk begon te hagelen.

dinsdag 25 september 2007

maandag 24 september 2007

Weerbericht















Het weerbericht heeft weer eens een keer gelijk gekregen. Vandaag zou het gaan regenen maar in het noord-oosten eerst nog zon.
Ik dacht, laat ik nu eens de berichten geloven en heb de boel de boel gelaten en ben vanmorgen een heerlijke wandeling door het bos gaan maken. Lekker zonder jas en lekker foto's maken.
Nou om 3 uur begon het te spetteren en om 5 uur kwam de regen met bakken naar beneden.
Toen zat ik allang hoog en droog binnen, maar mijn was niet, die hing nog buiten......sukkel.