woensdag 26 september 2007

Wilsemer Berge.deel 1.

Heel lang geleden, toen de perzikken nog sappig waren en mijn haar nog in de krul zat.............
hadden wij een caravan en die stond het hele jaar op de Wilsumer Berge. De Wisumer Berge is een grote camping in Duitsland, tussen Uelsen en Wilsum. We kwamen er al toen we nog niet eens getrouwd waren en het zal al wel zo'n 30 jaar geleden zijn toen het allemaal begon.
We stonden boven op een bult met nog zo'n 5 andere caravans en we konden heel ver weg kijken omdat we zo hoog zaten.
De foto hier boven is van de caravan van onze buren, Attie en Rudolf. Zij zijn inmiddels al een paar jaar overleden.
Pffff,het is echt al lang geleden.


We zijn getrouwd, kregen kinderen en al gauw werd de caravan te klein. Vooral omdat we er bijna elk weekend waren. We ruilden hem in voor een stacaravan. We stonden toen al op een andere plek. Op het Akker. Een hele mooie plek. Achter ons bos,voor ons een zandpad en daarvoor het ene jaar een maisveld en het andere een koren veld. Daarachter liep weer een zandpad en dan kreeg je de bult waar we eerder stonden. Nadat we er een paar jaar stonden zijn in het bos achter ons plaatsen gemaakt voor caravans die verhuurd werden. Wij noemden dat altijd de Bijlmer omdat de caravans zo dicht op elkaar stonden. Eigenlijk hebben we er nooit last van gehad, gelukkig.

We hebben er een heerlijke tijd gehad. Toen de kinderen naar school gingen zaten we er vaak de hele schoolvakantie. Zomer of winter het maakte niet uit, in de weekenden gingen we erheen. De kerst werd er zelfs gevierd. Kilometers hebben we er gelopen en gefietst en leerden er mensen kennen waar we graag mee omgingen.


Toen de kinderen eenmaal konden zwemmen hebben ze hier heel wat uren in het water doorgebracht. Maar ja aan alles komt eens een eind, dus ook aan onze caravan pret. De staanplaatsen werden zo duur dat het voor ons moeilijk werd om het te betalen en dan is het niet leuk meer. Dus de caravan werd verkocht. Best moeilijk was dat ,maar we konden altijd weer terug als we zin hadden om een stuk te lopen of te fietsen ofzo. Dat hebben we de eerste jaren ook regelmatig gedaan, maar dat werd steeds minder en de laatste keer dat we er geweest zijn was denk ik wel een jaar of 5 geleden. Misschien zelfs wel langer.
Maar een paar weken geleden waren we in Bentheim op de grote rommelmarkt en daar kwamen we mensen tegen die al die tijd bij ons in het "straatje"hadden gestaan. Zij vertelden dat ze nu bij de visvijver stonden en we beloofden een keer langs te komen. Maar ja, zo'n belofte is gauw gemaakt en we waren het allang weer vergeten tot Esther een paar weken geleden binnen stapte en vertelde dat ze op de camping geweest was en dat alles zo verschrikkelijk veranderd was. Toen begon het weer te kriebelen.

En dan sta je daar op de plek waar ooit het maisveld was. Het zandpad een rommelig pad met zwarte stenen. Alle bomen omgehakt.Voor ons ,achter ons, geen bos meer te vinden. Hier en daar wat caravans. Heel kaal en rommelig.
Hier moet ons hekje hebben gestaan, zo ongeveer. Of toch niet?
In het midden iets wat een zwembad voor moet stellen met bruin vies water. En in de verte, nee he, windmolens. Als ik ergens een hekel aan heb zijn het van die kale magere windmolens.(oke goed voor het milieu, maar dat is ook alles)........ Daar sta je dan met je goeie gedrag.
En overal die grauwe zwarte paden omdat de auto's er makkelijker door moeten kunnen.

Wat kan er veel veranderen in de jaren en dit is weer zo'n voorbeeld hoe makkelijk je iets kapot kan maken. Maar ja, aan de andere kant, voor de camping er was, dus voor wij er stonden is er natuurlijk ook een heleboel natuur kapot gemaakt, zodat wij ons caravannetje er neer konden zetten. Ja ja ,wel weer iets om over na te denken natuurlijk.

Morgen meer.

7 opmerkingen:

Chris zei

Ja Els, het doet pijn he als je ziet dat geliefde plekken er niet meer zijn. Weg gehaald om nog meer staanplaatsen te krijgen. Een stoffig paadje dicht gegooid word en verhard om er beter met de auto langs te kunnen. Een hekkie die er niet meer is.

Anoniem zei

Hahahahaha, het mooiste is de eerste foto.
Wat is het inderdaad lang geleden zeg.
Mieke

Anoniem zei

Prachtige herinneringen aan een heerlijke tijd en die pakt niemand je ooit meer af. Want plekje weg of niet, bomen neergehaald, mais geoogst, je herinneringen kunnen ze niet stelen, die neem je lekker overal met je mee naar toe.

Bianca

Anoniem zei

hele mooie herinneringen....uren spelen, lekkere broodjes, fijn zwemmen, kerst, op de hangmat, wandelen en daarna op het luchtkussen, de watermolen, fietsen, paps die in de regen de tv "mast" moet verdraaien buiten anders was er geen beeld (hahaha), kastanjes zoeken, het waterflessenspel, carvan vol enge beestjes.super om zo op te groeien!!!! gelukkig kunnen ze herinneringen niet afpakken!!!

esther

Anoniem zei

Els....jij bent vast en zeker een zus van Martine Bijl.
dat kan niet missen!!!!!!

en ik ben in verwachting van wat er door jou hoofd tolt...whahahahaha

Els zei

hahahaha,ik ben gewoon de zus van Mieke en van ons broertje.hahaha

Anoniem zei

Wij hebben meer dan 30 jaar gecampeerd op verschillende campings en niet één van deze campings heeft nog de sfeer en de rust van toen.
Ik denk ook dat, hoe spijtig ook, dat de stilte en sfeer van toen ook niet meer past bij de jeugd van nu.
Maar ook wij hebben de prettigste herinneringen aan die tijd en zouden het niet graag hebben gemist.
Ik denk dat we oud aan het worden zijn.